Komunizm okultystyczny; wywiad z Olegiem Czyczkinem

saint staline 2

Od Redakcji: Prezentujemy Państwu przeprowadzony przez prominentnego francuskiego działacza ruchu narodowo-rewolucyjnego Christiana Boucheta wywiad z moskiewskim historykim Olegiem Czyczkinem, badaczem związków tajnych służb sowieckich i podziemia okultystycznego w ZSRS. Wywiad wskazuje na jeden z obszarów możliwego działania tajnych slużb Związku Sowieckiego, próbujących dla swoich celów manipulować także kręgami okultystycznymi i organizacjami masońskimi.

Christian Bouchet: Twierdzi pan, że w latach 1920/1930 GPU posługiwało się tajnymi stowarzyszeniami…

Oleg Czyczkin*: Gleb Bokij, szef najtajniejszej służby GPU, Specatdiełu, był jednym z kierowników tajnego stowarzyszenia Zjednoczone Bractwo Pracy. Był komunistą od 1901 roku. Przed rewolucją był masonem loży w Sankt-Petersburgu.

Kolejną rzeczą jest historia jego inicjowania. W roku 1906 zorganizował w instytucie geologii, gdzie odbywał studia, tajną grupę bolszewicką zakonspirowaną pod postacią dostępnej dla studentów bezpłatnej kantyny. Policja wykryła istnienie grupy i Gleb Bokij został aresztowany. Miał on przyjaciela Pawła Mokiewskiego – znanego lekarza i hipnotyzera, odpowiedzialnego za redakcję kroniki filozoficznej w liberalnym piśmie „La Richesse russe”. Paweł Mokiewski wpłacił trzy miliony rubli – sumę znaczącą jak na tamte czasy – jako kaucję za uwolnienie Gleba Bokija. To on był właśnie człowiekiem, który wtajemniczył Bokija do niższego stopnia masonerii.

Członkowie stopni wyższych wiedzieli wszystko o inicjowanych do stopni niższych, ale osobiście ich nie znali. Ważny, z powodów które zostaną omówione w dalszej części, Bartczenko, będący masonem w stopniu Różo-Krzyża (org. au grade de Rose-Croix) w głównej loży, co oczywiste, powinien wiedzieć o inicjacji Gleba Bokija przez Pawła Mokiewskiego.

Ta organizacja masońska była niezależną od tej Papusa, ale współistniała z tą, która kierował Moebens. Loża, do której inicjowany został Gleb Bokij, wywodziła swoje istnienie z XVIII wieku. Pomiędzy jej wysokimi dostojnikami w stopniu Różo-Krzyża byli Roerich i orientaliści jak Oldenburg i książę Szczerbackoj.

Bartczenko, o którym wspomnieliśmy wcześniej, wstąpił do loży w roku 1914. Zainteresował się ideą Szambhali. Po rewolucji, Bartczenko został propagandystą wśród marynarzy Floty Bałtyckiej. Opowiedział im historię Szambhali wzbudzając w nich entuzjazm oraz przekonując ich, by uformowali komitet, który wystosował następnie list otwarty do sowieckiego Komisariatu Spraw Zagranicznych, by ten zorganizował ekspedycję do Szambhali. Członkowie tego komitetu przedstawili się jako ochotnicy na rzecz oswobodzenia Szambhali od kapitalizmu! Dokumenty tej sprawy można znaleźć w archiwach Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

W 1921 roku Bartczenko zorganizował ekspedycję do sowieckiej części Laponii. Obiektem studiów jej uczestników była „arktyczna histeria” (naukowa nazwa nadana zespołowi objawów związanych z szamanizmem jak trans i hipnoza). Przy okazji odkryli oni dolinę z wieloma menhirami, gdzie wciąż składano ofiary z jeleni. Bartczenko był przekonany, że znalazł pozostałości cywilizacji starszej, niż egipska. Z tego powodu powrócił do idei cyklów Papusa.

Po powrocie opublikował raport ze swoich odkryć w „Czerwonej Gazecie”, podpisując się pseudonimem X. Nawiązał z nim wówczas kontakt Blumkin, znany wcześniej z zamordowania niemieckiego ambasadora barona Mirbacha 6 lipca 1918 roku. Blumkin spotkał się z Bartczenko i zaproponował mu współpracę z sowieckimi tajnymi służbami i wyjazd z tego powodu do Moskwy. Wspólnie z Łunaczarskim, Blumkin zorganizował laboratorium biofizyczne na terenie moskiewskiej politechniki. Centralną postacią tego laboratorium był Oldenburg. Pomimo że w przeszłości był członkiem mienszewickiego rządu tymczasowego, cieszył się dużym poważaniem wśród bolszewików.

Gdy Bartczenko przybył do Moskwy, wybuchła kłótnia pomiędzy nim a Oldenburgiem, chociaż obaj byli w tej samej loży masońskiej. Bartczenko powrócił wówczas do Sankt-Petersburga i wybrał sobie na miejsce zamieszkania główną świątynię buddyzmu tybetańskiego w tym mieście. Został tam inicjowany do Wadźrajany przez wysokich przedstawicieli ambasady Mongolii – lamę Naga Navena – który popierał niepodległość zachodniego Tybetu – i Hajana Hirvę – który został inicjowany do martynizmu i był członkiem loży Wielkiego Bractwa Azji; po drugiej wojnie światowej został szefem tajnych służb Mongolii – ci ludzie przekonali Bartczenko, by został zwolennikiem zintegrowania Tybetu w ramach ZSRS, w wielkiej federacji eurazjatyckiej. W tym samym czasie, Bartczenko pozostawał w kontakcie z Chandorowskim, martynistą i uczniem Gurdiejefa (tym wspomnianym w Spotkaniach z wybitnymi ludźmi), który był z zawodu dziennikarzem, z zainteresowań wiolonczelistą, oraz sekretarzem rady robotniczo-chłopskiej w Lessentuki. Zaproponował on Bartczenko, by został szefem struktury podobnej do loży masońskiej, która byłaby kopią organizacji Gurdiejeffa założonej na Kaukazie i której nazwą byłoby Zjednoczone Bractwo Pracy. Władzami tego Bractwa byliby Bartczenko, Chandorowski i Aleksander Kondihein – astrofizyk.

Dwa miesiące po utworzeniu loży, Bartczenkę odwiedził Blumkin i po raz drugi zaproponował mu wstąpienie do sowieckich tajnych służb, by tam mógł prowadzić swoje badania nad hipnozą i telepatią.

W grudniu 1924 roku Bartczenko przyjechał do Moskwy, gdzie wygłosił przemówienie w szkole GPU, w którym zaproponował zorganizowanie badań naukowych nad telepatią i magnetyzmem, oraz ekspedycji do Szambhali.

Bartczenko zaproponował Glebowi Bokijowi wstąpienie do swojego Bractwa, poza Bokijem który dołączył do rady zarządzającej Bractwa, jego członkiem został też Moskwin, członek Komitetu Centralnego KPZR, oraz zastępca kierownika Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych Stomoniakowa. Rytuał, którym się posługiwano, wywodził się od Gurdiejeffa, ale symbolika została zaczerpnięta z dzieł Anastasiusa Kirchera. Ezoteryczne imię Bokija brzmiało Wostokow (Słowo Wschodu), zaś jego znakiem był Saturn.

GPU używało tej grupy ze względu na jej powiązania zagraniczne, szczególnie ze Wschodem, dla celów swojej polityki zagranicznej.

CB: Były jakieś powiązania pomiędzy tą grupą a Konstruktorami Boga?

OC: Łunaczarski mieszkał w tym samym domu, na tym samym piętrze co Blumkin. Łunaczarski był masonem jak Cziczerin. Odegrał rolę w przewiezieniu Bartczenko do Moskwy.

Przez niektórych autorów oskarżany jest on o organizowanie czarnych mszy na grobie swojej zmarłej córki, ale jest wątpliwe, by był zaangażowany w coś więcej niż seanse spirytystyczne.

Nie od rzeczy byłoby wspomnieć o jego związkach z Aleksandrem Bogdanowem, którego prawdziwe nazwisko brzmiało Malinowski, który był jednym z ideologów Komunistycznej Partii (bolszewików), w pewnym okresie będąc uznawanym za równego Leninowi (którego krytykował w swojej książce Materializm i empiriokrytycyzm). Jako członek skrajnie lewicowej grupy Naprzód!, jest on obok Łunaczarskiego jednym z grupy „Konstruktorzy Boga”.

Jako pisarz powieści fantastyczno-naukowych, jest on autorem utworów takich jak Czerwona gwiazda, Inżynier Menni etc. w których opisuje socjalizm zrealizowany na planecie Mars, socjalizm reprezentowany przez ukryty rząd tajnego stowarzyszenia wtajemniczonych występujących pod imieniem Braci Nieznanych; bank krwi pozwalający stale rozdzielać krew członków pomiędzy sobą i pozwalający na stałą dzięki temu ich regenerację; teurgia inżynierów jako klasy nowych wtajemniczonych.

Jego powieści opierały się w rzeczywistości na głębokim przekonaniu, że największym wrogiem socjalizmu jest śmierć ciała. Po zdobyciu władzy przez bolszewików został mianowany dyrektorem Instytutu Transfuzji Krwi i zmarł 13 kwietnia 1928 r. – urodził się 10 sierpnia 1873 r. podczas zbiorowej transfuzji krwi!

CB: A czy istnieją jakieś związki z Kosmicznymi (org. Cosmiques)?

OC: Powoływali się na główny autorytet, uczonego o nazwisku Czigiewski, ucznia założyciela Kosmicznych Fiedorowa, który uprawiał naukowy kult Słońca i który założył Instytut Słoneczny ZSRS, i ich prace naukowe wykazują podobieństwa.

Kuzyn Gurdiejeffa o nazwisku Merkurow był rzeźbiarzem. To właśnie on wykonał pośmiertną maskę Lenina. Był jednocześnie członkiem Bractwa Bartczenki i admiratorem Czigiewskiego. Wszystko jest połączone.

CB: A z Synarchią?

OC: Saint Yves d’Alveydre spotkał Dordżijewa, doradcę Dalajlamy. Dordżijew jest znany jako ten, który wprowadził do Europy ideę Szambhali.

Guénon wspomina w Le Roi du monde, że Ossendowski nie mógł znać Saint Yvesa d’Alveydre, ponieważ jego książki nie zostały przetłumaczone na rosyjski. Otóż praca Saint Yvesa d’Alveydre została przetłumaczona w 1912 r. Ponadto nie da się wykluczyć, że Ossendowski, człowiek wykształcony, dobrze opanował języki obce.

W Rosji przedrewolucyjnej, idee Saint Yvesa d’Alveydre były znane bardzo szerokim kręgom okultystycznym, Tym bardziej że żoną Saint Yvesa d’Alveydre była hrabina Keller – Rosjanka.

Bartczenko, który czytał Saint Yvesa d’Alveydre poprowadził paralelę pomiędzy komunizmem a społeczeństwem opisanym przez tego ostatniego. Da się stwierdzić manipulowanie zwolennikami Saint Yvesa d’Alveydre przez GPU, poprzez utworzenie loży nazwanej Aggartha, powstałej na łonie Wielkiego Wschodu Francji i uznawanej za manipulowaną przez GPU.

CB: Czy nie mówi się również o kontaktach pomiędzy Roerichem a GPU?

OC: Kontakty pomiędzy Roerichem a GPU są dziś czymś potwierdzonym. Przyznaje się, że Roerich, który stał się powodem dla rosyjskiej chwały narodowej, był sowieckim agentem wpływu w Indiach.

CB: Co się stało z tymi wszystkimi ludźmi, o których rozmawialiśmy?

OC: Blumkin został oskarżony o trockizm i rozstrzelany w 1929, Bokij został rozstrzelany w 1937, Bartczenko został oskarżony o zorganizowanie loży „faszystowsko-masońskiej” i rozstrzelany w 1938, Merkurow zmarł śmiercią naturalną w 1952, po tym jak stał się jednym z najbardziej znanych rzeźbiarzy, autorem pomników Lenina i Stalina.

Note

*Oleg Czyczkin to moskiewski historyk, zajmujący się w szczególności latami 1920/1930 i związkami pomiędzy okultyzmem a sowieckimi tajnymi służbami. Jest współpracownikiem pism „Совершенно секретно”; „Оракул”; „Огонёк”i „Сегодня”. Przygotowuje książkę Okultystycznykomunizm.

Wywiad ukazał się 22 października 2011 r. na portalu voxnr. Tłum. z franc. R.L.

 

Retour en haut